Η εντολή του παππού ήταν ξεκάθαρη – «Κοιμόμαστε με το παράθυρο ανοιχτό… Έστω _______________! Κι αυτό, χειμώνα καλοκαίρι!».

Μία εντολή που –έτσι _______________ ο παππούς– ο ίδιος την εφάρμοζε από τότε που μπορούσε να παίρνει μόνος του αποφάσεις, και στη συνέχεια ασφαλώς και την επέβαλε και στον δικό του γιο. Τώρα στον εγγονό του.

«Του πατέρα σου βλέπεις πόσο καλό του έχει κάνει!» ο παππούς λέει και καταπίνει την τελευταία γουλιά τσαγιού. Τα μουστάκια του έχουν νοτιστεί και η γλώσσα του περνά πάνω από τα στενά του _______________.

Κυριακή, προχωρημένο απόγευμα. Η πρώτη Κυριακή που ο παππούς φιλοξενεί τον εγγονό. Πόσες ακόμα, τάχα; – αναρωτιέται ο Φιλ και από τη βεράντα όπου κάθονται μπορεί για λίγο ακόμα να διακρίνει το _______________ τζιπ του πατέρα του να διασχίζει την πεδιάδα, με τη σκόνη του χωματόδρομου να το ακολουθεί.

Σε λίγο, θα χαθεί πίσω από τη στροφή και κάποιος λόφος κρύβει τη θέα προς την Εθνική που τραβά μέχρι το λιμάνι – χιλιόμετρα μακριά. Ο πατέρας φορούσε τη στολή _______________.  Μέχρι πριν από λίγες μέρες ελάχιστες ήταν οι φορές που ο Φιλ τον είχε δει να τη βάζει. Μα μέχρι πριν από λίγες μέρες ο πατέρας ήταν αποσπασμένος στο Αρχηγείο.

Μέχρι πριν από λίγες μέρες αυτό. Μέχρι πριν από λίγους μήνες… κάτι άλλο. Σ’ ένα διαμέρισμα ζούσανε και οι τρεις –ο Φιλ, ο πατέρας, η μητέρα– στην πόλη. Μέχρι πριν από λίγους μήνες έτσι κι οι τρεις ζούσανε – μετρά _______________ ο Φιλ μέρες και μήνες που περάσανε από τότε.

Και φτάνει σ’ αυτό το τότε που ξεκίνησαν όλα να αλλάζουνε. Στη στιγμή μιας ώρας, μιας μέρας, ενός μήνα –πάντα μετρά ο Φιλ– που η μητέρα άνοιξε τον φάκελο και διάβασε –τα μάτια της λάμπανε, ένας σπασμός _______________ το σχήμα των χειλιών της– και ενημέρωσε: 

«Με δεχτήκανε!» – τελικά πανηγύρισε. Ο πατέρας άνοιξε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί – «Από την κάβα του πατέρα μου… Είκοσι χρόνια _______________ … Θα το πιούμε μέσα σε μια ώρα!» σχεδόν διέταξε και μέχρι και στον Φιλ πρόσφερε ένα ποτήρι.

Ένα ακόμα ποτήρι στη μητέρα. Ο ίδιος πήρε να πίνει από την μπουκάλα. «Γιατί δε θες να καταλάβεις…» Η μητέρα άφησε την επιστολή στο τραπέζι και είχε γυρισμένη την πλάτη προς το δωμάτιο. _______________ από το παράθυρο.

«Τι θες να καταλάβω;… Πως η γυναίκα μου με αφήνει… Πως η μάνα του παιδιού μου θα το εγκαταλείψει για δυο ολόκληρα χρόνια;…» Ο πατέρας σκουπίζει με την ανάστροφη της παλάμης στάλες που _______________ στο πιγούνι του.