Οι _______________ των περιπολικών έσκιζαν την ησυχία της νύχτας. Η συνήθως ήρεμη γειτονιά είχε αναστατωθεί. Όλοι είχαν βγει στα μπαλκόνια προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβαινε. Ήταν φανερό ότι κατέφθαναν αστυνομικές δυνάμεις απ’ όλα τα μέρη της πόλης, με την εντολή να αποκλείσουν την περιοχή.

«Θωμά, δεν ακούς τι γίνεται; Σταμάτα πια να παίζεις στον υπολογιστή. Αρκετούς έχεις σκοτώσει _______________ στα παιχνίδια πολέμου. Κάτι έχει συμβεί στη γειτονιά μας, παιδί μου. Αληθινός πόλεμος».

«Μα ακούγεται σαν να έχουν έρθει όλα τα περιπολικά του κόσμου στο δρομάκι μας. Ποιον να κυνηγούν; Εδώ είμαστε όλοι _______________ άνθρωποι. Τι μυστικά να κρύβει μια γειτονιά σαν τη δική μας;».

«Ξέρω κι εγώ; Από τις πολλές αστυνομικές ταινίες που βλέπεις, σε λίγο θα μας πεις ότι ακούς και _______________!» «Ναι! Να! Το ακούω. Εσύ δεν το ακούς; Θωμά, φοβάμαι! Μια μάνα με ένα παιδί είμαι, απροστάτευτη».

«Δηλαδή, αν ήταν εδώ ο μπαμπάς, τι θα σου έκανε; Κάποια ληστεία θα έγινε και κυνηγούν τους ληστές. Μην _______________. Στις ληστείες χρησιμοποιούν ελικόπτερα για να πιάσουν τους δράστες. Να, βλέπεις το φως από τον προβολέα του;»

«Το ελικόπτερο ακούγεται σαν ’ναι είναι πάνω από το κεφάλι μας. Ο προβολέας φωτίζει το μπαλκόνι μας. Θωμά μου, θα τρελαθώ. Έλα, αγόρι μου, να κρυφτούμε στην αποθήκη μας στο _______________. Μπορεί ο ληστής να είναι στο μπαλκόνι μας ή να έχει μπει και μέσα στο σπίτι μας!»

«Καλά λοιπόν. Κλείνω τον υπολογιστή και σου δίνω τον εξωτερικό σκληρό δίσκο. Πάρ’ τον και κάνε αμέσως _______________ ακριβώς γράφω στο χαρτάκι που σου κολλάω από κάτω. Τώρα πρέπει να στείλω ένα μήνυμα».

«Ε όχι τέτοιες στιγμές εσύ να στέλνεις _______________! Πόσο αναίσθητος είσαι! Πάμε να κρυφτούμε σου λέω! Αυτό έκανε ο παππούς σου στην Κατοχή».
«Εσύ να πας».
«Κι εσύ;»
«Έχουμε Κατοχή;»

…ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ – ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. _______________». Ο Θωμάς πλησίασε στην μπαλκονόπορτα. Την άνοιξε αργά, σαν αυλαία θεάτρου. Βγαίνοντας στο λουσμένο από το φως του προβολέα μπαλκόνι, είπε στη μαμά του:

«Πάω να τους καθυστερήσω. Φύγε εσύ. Όπως είπαμε». «Θωμά, μην κάνεις καμιά τρέλα. Για σένα ήρθαν;» «Ισχύει! Δεν ήρθαν. Τους έφερα». «Τι έγκλημα έχεις κάνει, αγόρι μου;» «Ηλεκτρονικό;» απάντησε _______________ με ερώτηση.
«Φύγε τώρα και ακολούθησε τις οδηγίες. Έχω παράσταση. Βγαίνω».

Ήξερες ότι η παράσταση που θα έδινες θα είχε τόση επιτυχία, ώστε η ζωή σου δε θα ήταν ίδια ποτέ ξανά. Αυτό όμως δεν ήθελες; Να τα αλλάξεις όλα! Για κάποιους ήσουν απλώς _______________.

Για άλλους αδιάφορος. Τώρα όλοι θα αναγνώριζαν ότι είσαι απρόβλεπτος, ανατρεπτικός, αντισυμβατικός. Πάντα επιζητούσες την περιπέτεια, αλλά μέχρι εκεί που ήσουν προετοιμασμένος να αντέξεις. Το _______________ όμως;

«Χριστίνα, μόνο εσύ κι ο Μανώλης ξέρετε τον _______________ Θωμά όσο τον ξέρω κι εγώ!» μας έλεγε. «Υπάρχει κάποια πλευρά του που δεν την ξέρεις ούτε κι εσύ ο ίδιος;» τον είχα ρωτήσει κάποτε. Μου απάντησε: «Φοβάμαι και να το σκεφτώ».

Μέχρι πέρσι _______________ τρεις οι κολλητοί, αλλά ο Μανώλης διάλεξε άλλο δρόμο κι έτσι με τον Θωμά μείναμε οι δυο μας. Ο Θωμάς δε γελάει εύκολα, δεν εκδηλώνει τα συναισθήματά του, αλλά με κάνει να γελάω.

Με κοροϊδεύει που δεν τα καταφέρνω καλά με τους υπολογιστές. Αυτός από μικρός έχει _______________ μαζί τους. Πάντα τον θυμάμαι μπροστά σε μια οθόνη: επιτραπέζιου υπολογιστή, φορητού υπολογιστή, κινητού τηλεφώνου, τάμπλετ, ipod.

Δεν έχει σημασία τι ήταν, αρκεί να είχε οθόνη. Έτσι κι αλλιώς, ο μπαμπάς του πάντα του έφερνε για δώρο ό,τι πιο εξελιγμένο κυκλοφορούσε. Έψαχνε τρόπους να επικοινωνούν _______________, επειδή όλο έλειπε, αφού δούλευε σε όλα τα μέρη του κόσμου. Η τεχνολογία τούς το πρόσφερε αυτό.

Έτσι ο Θωμάς είχε πρώτος όλα εκείνα που εμείς αποκτούσαμε _______________ αργότερα. Εδώ και τρία χρόνια όμως ο πατέρας του δεν έχει έρθει καθόλου. Τα δάχτυλα του Θωμά στα πληκτρολόγια ή στις οθόνες αφής κινούνται σαν βιρτουόζου πιανίστα.

Δεν του έχουμε βγάλει άδικα το παρατσούκλι Q. Bit, αφού μόνο με τους υπολογιστές ασχολείται, και μάλιστα σχεδόν με κβαντική ταχύτητα. Το Q λοιπόν για το Quantum, αφού θα μπορούσαμε να τον _______________ με ένα κβαντικό μπιτ το οποίο έχει μεταμφιεστεί σε άνθρωπο.

Μέχρι που κυκλοφορούν και ανέκδοτα στο σχολείο: «Τι λέει ο Θωμάς σε ένα κορίτσι στο πρώτο ραντεβού;» «Enter». «Τι κάνει ο Θωμάς για να _______________ το πρώην κορίτσι του;» «Esc». «Τι λέει ο Θωμάς στο κορίτσι του όταν θέλει να χωρίσει;» «Ctrl End».«Τι κάνει ο Θωμάς όταν δεν ξέρει να απαντήσει στην ερώτηση του καθηγητή;» «Del τον καθηγητή».

Ο Θωμάς τα απολαμβάνει όλα αυτά. Του αρέσει να τον λέμε Q. Bit. Μας διαβεβαιώνει ότι δεν πρέπει κανείς να ανησυχεί ότι θα _______________, γιατί έχει αποφασίσει από νωρίς πως δε θα γίνει θύμα της τεχνολογίας.

Δε θα τον μαγέψει εκείνη. Αντίθετα, αυτός «θα την εξουσιάζει με τη δύναμη του μυαλού του» και θα τη χρησιμοποιεί όπου και όπως θέλει. Στην αρχή του φθινοπώρου όμως, όταν κόλλησε με κάτι νέα παιχνίδια πολέμου, _______________.

Ήταν την ίδια περίοδο που ο Μανώλης έμπλεξε σε μια νεοναζιστική οργάνωση και _______________ σε αυτήν. Δε θα άντεχα να τους χάσω και τους δυο. Προσπαθούσα να συζητήσω με τον Θωμά, αλλά μιλούσαμε ελάχιστα στο τηλέφωνο, στο skype ή στο chat.

Ποιοι; Εμείς, που αν δεν περνούσαν δυο ώρες επικοινωνίας, δε σταματούσαμε. Δεν έβγαινε έξω, δεν έτρωγε, δεν επικοινωνούσε με κανέναν έξω από το παιχνίδι. Ήταν ολοφάνερο. Δεν είχε καταφέρει να _______________ την υπόσχεσή του να μην εθιστεί.

Υπήρχαν ημέρες που «πολεμούσε» στην οθόνη είκοσι ώρες. Κοιμόταν ελάχιστα και έβαζε το ξυπνητήρι από τα χαράματα, μήπως του επιτεθούν από υπολογιστή στο νότιο _______________ και τον πιάσουν στον… ύπνο.

Σε όλους έχει χαρίσει κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι που έχει σπάσει τους κωδικούς του ή κάποια ταινία που έχει κατεβάσει παράνομα. Κι όχι μόνο. Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για το πώς παραβίασε την ασφάλεια ηλεκτρονικών συστημάτων _______________ τεραστίων συμφερόντων, της αστυνομίας ή ευρωπαϊκών διαστημικών κέντρων.

Συχνά μου έλεγε καμαρώνοντας πόσο τον εκτιμούν τα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας χάκερ. Βέβαια, αυτός δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους χάκερ. Είναι απλώς το παιχνίδι του. Όχι ότι είναι _______________, αλλά είμαστε μόνο δεκαπέντε μισό! Όλα μάς μοιάζουν με παιχνίδι, πολλές φορές κακόγουστο.

Όταν διάβασα χθες το μήνυμα που μου _______________, τρελάθηκα. «Μου την έπεσαν οι μπάτσοι με ελικόπτερο. Θεαματικό! Πρόσεχε μωρό». Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο Θωμάς Q. Bit θα έπεφτε στα χέρια της αστυνομίας μόνο αν το ήθελε ο ίδιος. Πώς τον έπιασαν; Το ήθελε άραγε;

Το προκάλεσε ο ίδιος; Και για να μου γράψει «Πρόσεχε μωρό», τα πράγματα πρέπει να ήταν πολύ σοβαρά. Αν και το μήνυμά του έμοιαζε _______________, δεν ήταν καθόλου. «Μωρό» δεν είμαι εγώ. Εννοεί «Πρόσεχε ΤΟ μωρό».

«Μωρό» επειδή είναι πολύ μικρός λέει τον εξωτερικό δίσκο στον οποίο έχει αποθηκεύσει το πιο πολύτιμο γι’ αυτόν υλικό. Ευτυχώς, με είχε ενημερώσει για το τι έπρεπε να κάνω, αν _______________ πολύ και μου τον έστελνε. Ποιος όμως θα μου έφερνε το «μωρό»; Πού να το περίμενα; 

Όταν οι φίλοι μας αποφασίζουν να αλλάξουν τη ζωή τους –και μάλιστα χωρίς να μας ρωτήσουν–, είμαστε _______________ να τους ακολουθήσουμε; Ούτε αυτό δεν πρόλαβες, Χριστίνα, να σκεφτείς. Τον αγαπούσες τόσο πολύ τον φίλο σου, που θα έκανες τα πάντα γι’ αυτόν. Αρκεί να μην τον έχανες. Κι αν τον έχανες; 

Αφού ό,τι θέλατε να μάθετε, σας το είπα! Σας παρακαλώ, φτάνει». «Τι φτάνει; Έχεις καταλάβει τις κατηγορίες που θα σου απαγγελθούν;» «Κατάλαβα και ζητώ να σταματήσετε να με _______________. Επίσης, θέλω να στείλω ένα e-mail». «Τι να στείλεις;» «Ένα μήνυμα από το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο!»

«Δε θα πλησιάσεις σε υπολογιστή ούτε για να δεις τον καιρό. Δε σου αρκεί που χάκαρες το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Προέδρου του Ευρωπαϊκού _______________ και φάνηκε σαν να έστειλε ερωτικά μηνύματα σε όλες τις ευρωβουλευτίνες; Οι “Κυβερνοράμπο” όμως ευτυχώς σε εντόπισαν!»

«Ναι; Αλήθεια; Λοιπόν, έχω δει στις ταινίες πως έχω _______________ να κάνω ένα τηλεφώνημα. Μπορώ;» Πήρε τηλέφωνο τον καθηγητή της Πληροφορικής. « Ήταν ο αγαπημένος του καθηγητής. Αυτός θα μπορούσε να τους εξηγήσει ότι δεν τον είχε βάλει κανένας να χακάρει τα sites.

Ούτε το έκανε για να κερδίσει κάτι. Μόνος του το έκανε, έτσι, για διασκέδαση. Ο Ανδρέας Γρηγορίου έφτασε πολύ γρήγορα στο κτίριο του Αρχηγείου της Αστυνομίας, στην υποδιεύθυνση «_______________  Ηλεκτρονικού Εγκλήματος» και ζήτησε τον προϊστάμενο.

Ήθελε να του επιτρέψουν να δει τον Θωμά. «Είναι ανήλικος. Είμαι καθηγητής από το σχολείο του. Πρέπει να μου επιτρέψετε να δω τον μαθητή μου. Η μητέρα του δεν έχει εμφανιστεί ακόμη και ο πατέρας του λείπει. Πολλές φορές είχαμε _______________ στον Σύλλογο Διδασκόντων για τον Θωμά.

Πρόσφατα _______________ τη μητέρα του να τον πάει σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Το παιδί δείχνει να είναι κατά κάποιο τρόπο εθισμένο. Όλη του η ζωή είναι οι υπολογιστές». Ο προϊστάμενος της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του εξήγησε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θυμωμένοι με τον Θωμά.